Atrakcje Wycieczki Kulturowe i Historyczne Wycieczki krajoznawcze Historia:
W 1859 roku zakończono budowę świątyni sanktuarium, która znajduje się obok głównego placu Yumbel, której budowę polecił w 1856 roku ówczesny biskup, Monsignor Hipólito Salas. Do tej pory przeniesiono obraz San Sebastiána, gdzie pozostaje do dzisiaj.
 
Świątynia, która w 1939 roku doznała częściowego zniszczenia w wyniku trzęsienia ziemi, takiego jak upadek jej dzwonnicy, ma 61 metrów długości, 17 metrów szerokości i 15 metrów wysokości. Jej ściany wykonane są z kamienia, gliny, cegły i wapna. Dach wykonany jest z dużych kawałków drewna chilijskiego, z pokryciem ze cynku.
 
Świątynia składa się z trzech naw (nawa główna jest szersza), które są pokryte trzema sklepieniami z drewna, a także kolumnami nawy głównej, które naśladują porządek toskański, pochodzenia rzymskiego.
 

Główną atrakcją świątyni jest obraz Świętego, wykonany z cedrowego drewna, o wysokości 73 cm, który jest czczony w Yumbel od 1663 roku i znajduje się na głównym ołtarzu.
 
Aby zapewnić lepszą obsługę wiernym, którzy przychodzą tu co roku, aby wyrazić swoją wiarę i oddanie, świątynia została całkowicie odnowiona. Wśród prac jest naprawa instalacji elektrycznej i podłogi, wzmocnienie filarów oraz odnowienie malowania ścian, frontu, między innymi.
 
Obszerność pielgrzymów - nie było ich tak wielu jak teraz, swoją drogą - przychodziła spędzić całą nowennę i zatrzymywała się w dużych przestrzeniach, które do dziś istnieją, lub w domach krewnych.
 
Monsignor Ríos mówi, że od 1930 roku przyjeżdżał do Yumbel jako seminarzysta teolog na święto Świętego. 'Seminariusze byli zatrudnieni przy przyjmowaniu zamówień i niewiele uczestniczyli w wydarzeniach kulturalnych i duszpasterskich. Mieli tylko przyjmować i liczyć jałmużnę.'
 

Według Monsignora Ríosa, w tamtych czasach 'obraz Świętego był na lewej nawie bocznej, w głębi. Tworzyła się swoista Kaplica, ponieważ posąg był broniony przez kraty o długości około trzech metrów i odpowiednich drzwi.'
 
Przez prostą wiarę ludzi, którzy przychodzili na uroczystość, był pod wrażeniem. 'Modlitwy i prośby zwykle mają konkretne cele związane z rolnictwem: plony, szkodniki, zwierzęta i zdrowie bliskich. Skład społeczny pielgrzymów jest taki sam jak teraz, tylko wcześniej było znacznie mniej osób i ludzie ubierali się skromniej. '
 
Do przyjęcia zamówień zajmowano tylko jedno pomieszczenie. Ludzie wchodzili tam, gdzie była wieża. Poniżej tej ostatniej wychodzili przez boczną drzwi prowadzącą na ulicę, gdzie znajduje się Pole Modlitwy. 'Yumbel zawsze było wskazywane jako miejsce, w którym wiele osób wyznaje i spełnia sakramenty. Jest to również znak zbliżenia, a nie czystego posłuchu nakazowego.'
 
'W niektórych latach, bardziej nacechowanych konfliktami religijnymi w polityce, władze stwarzały trudności: Na przykład postanowiono, że pociągi nie będą zatrzymywać się w Yumbel. To nie zmniejszyło napływu ludzi. Tylko musieli wysiadać na stacji przed lub po Yumbel. '
 
W końcu, Monsignor Ríos zwrócił uwagę, że dużą zmianą w porównaniu z obchodami z dawnych lat jest to, że 'teraz jest wartościowa współpraca z Religijnymi. Są bardzo aktywni i pracowici. To, co kiedyś zajmowało tydzień w wykonaniu seminarzystów, teraz oni robią w jeden dzień. '