Víctor Pino Torche, de eerste heer in onze geschiedenis, werd niet geboren in een traditionele Chileense wijnfamilie. De familie werkte in de mijnbouwadministratie en de boerderij was een toevluchtsoord tijdens de zomers in San Juan de Pirque. San Juan was geen 'wijndistrict', maar gewoon een klein dorpje aan de oevers van de Maipo-rivier, hoog gelegen waar de Maipo-vallei vernauwt en stijgt naar de Maipo Cajon, geflankeerd aan beide zijden door grote rotswanden van de Andes. De tweede heer in ons verhaal: William Fevre, is vooral bekend om zijn Premier Cru Chablis die hij produceert in Bourgondië. Meneer Fevre was op zoek naar terroir om Chardonnay te produceren. Hij vond het vreemd dat Chileense wijnproducenten fruit produceerden op de vlaktes en zocht naar land hoog in de bergen. En zo kwam hij aan de deur van Victor in San Juan na het verkennen van het terrein te paard vanaf de heuvels. Na veel gesprekken werd duidelijk dat Victor niet wilde afscheid nemen van wat de familie dierbaar was, en dus werd er een partnerschap gevormd dat de wijngaarden en een kleine wijngaard ontwikkelde op basis van William's scherpzinnigheid en Victors vastberadenheid. Twaalf hectare werden geplant, en vervolgens nog meer op een andere boerderij van de familie Pino. Vijf jaar later werd een wijnmakerij gebouwd. Het was een hands-on aangelegenheid die moderne apparatuur omvatte, maar duidelijk gericht was op een Bourgondische werking die wijnen langzaam, op kleine schaal, vat per vat produceerde. De wijnen vonden al snel hun weg naar Europa. In eerste instantie raakten verschillende bottelingen van Chardonnay, meer in een oude wereldstijl, een snaar bij de markten, maar later zou berggeteelde Cabernet worden erkend. De wijnstokken waren traag om te rijpen, omdat ze werden geplant op hogere hoogten, waar sneeuw viel en het groeiseizoen koeler was. Geen van de oprichters had haast. Geduld werd toegestaan. De wortels van de wijngaarden groeiden diep in de ondergrond van de oevers van de Maipo-rivier. Toen foto's van de winterse snoei met sneeuw op de grond verschenen, vond velen in de Chileense industrie het amusant en dachten ze dat Victor gek was geweest om zo'n avontuur te beginnen. Decennia gingen voorbij, de wijngaarden rijpten en het project nam een wending. William verkocht zijn merken in Bourgondië aan een grote Franse wijnconglomeraat, maar hij hield vast aan twee dingen: het land van zijn Premier Cru (dat hij huurde van het conglomeraat) en een klein belang in het bergbedrijf in San Juan. Tegen 2000 hadden een dozijn landen de wijnen overgenomen en was er een kans om het bedrijf uit te breiden. De jongste zoon van Victor, Gonzalo, raakte geïnteresseerd, zo geïnteresseerd dat hij, met zes kinderen op school, een comfortabele carrière in de detailhandel achterliet en op de boerderij ging werken. Onder leiding van Gonzalo bleef het bedrijf zich onderscheiden van de rest. Gonzalo riep de hulp in van Dr. Pedro Parra om beter te begrijpen waarom San Juan-wijnen anders waren en hoe de boerderij zich nog meer kon onderscheiden. Het werk ging door en het kleine bedrijf bleef groeien. Toen wijnmaker Cristián Aliaga zich aansloot, vond het bedrijf zijn focus op minder wijnen. De percelen waren nu goed gescheiden en de bodems goed begrepen. Het werd duidelijk dat het tweede eigendom, geplant naast de wijnmakerij, het bed van een oude zijrivier van de Clarillo-rivier was geweest. Deze percelen werden gescheiden om het kronkelende pad van de rivierbedding te weerspiegelen. Sommige percelen werden geënt en jaren later vonden een aardse Cabernet en een Cabernet Franc hun weg naar de beste blends. Naarmate het nieuws zich verspreidde in de sector, werden kleine partijen bergfruit beschikbaar gesteld aan andere wijnhuizen en wekte het project de interesse van Alberto Antonini, die zich als mengconsulent aansloot. Vandaag de dag gaat het werk door met geduld en vastberadenheid onder het trotse toezicht van Victor en William, die twintig jaar later nauwelijks zijn begonnen te praten over het project: 'Nu zit er iets in de fles, nu is er iets om over te praten.'