Bezienswaardigheden
Archeologisch
Bezienswaardigheden Tours
Natuur- en avontuurlijke tours
Off the beaten track
De aanwezigheid van de Atacameño of likan antai mensen in het pre-illeilleriaanse gebied van de Atacama-woestijn dateert uit de 6e eeuw na Christus. De overblijfselen van de eerste gemeenschappen die het gebied van San Pedro de Atacama bewoonden, stellen ons in staat om te bevestigen dat het een agro-pottenbakkerscultuur was, gewijd aan de teelt van maïs, aardappelen en quinoa, naast het fokken van auquénidos zoals lama's en vicuñas. Ze blonken uit in het maken van fijne ambachten in aardewerk en weven, naast het werk in koper.
De atacameños waren verdeeld in verschillende gemeenschappen die een onafhankelijke historische en culturele ontwikkeling volgden, maar ze deelden culturele elementen, voornamelijk het gebruik van de gemeenschappelijke taal, het Kunza. In de vijftiende eeuw werden ze veroverd door de Inca's, die nieuwe elementen aan hun traditionele cultuur toevoegden.
De pucarás of pukara waren karakteristieke constructies van de atacameños, die de functie vervulden van bescherming van de dorpen in de stijl van een fort of vesting. Ze waren gebouwd met stenen en bestonden uit muren met interne onderverdelingen voor huisvesting, opslag en andere functies.
De Pucará de Quitor, gebouwd in de twaalfde eeuw, ligt 2 km ten noorden van San Pedro de Atacama aan de zuidelijke helling van de Cordillera de la Sal, kloof gelegen naast de San Pedro-rivier of de Rio Grande. De vesting, gebouwd op een helling die een hoogte van 80 meter bereikt, bestaat uit georganiseerde muren in de vorm van circulaire of vierkante terrassen van waaruit een panoramisch uitzicht op de vallei wordt bereikt.
Binnenin heeft de pucará verschillende onderverdelingen die zouden hebben gediend als woningen, dierenschuilplaatsen en opslagplaatsen, allemaal verbonden door kronkelige gangen met trappen. Zowel de externe als interne muren van de vesting zijn gebouwd met roodachtige stenen die zijn gewonnen uit dezelfde locatie. Ook blijven balken gemaakt van chañarhout bewaard, evenals muren gemaakt van stro en bedekt met modder of adobe.
Deze pre-Inca constructie werd in 1982 uitgeroepen tot Nationaal Monument omdat het een belangrijke getuigenis is van de ontwikkeling en evolutie van inheemse gemeenschappen in de regio Antofagasta.