Plac Colona i Arturo Prat
									
								 
									Atrakcje
									Wycieczki
									Wycieczki krajoznawcze
									Wycieczki Kulturowe i Historyczne
									
								
								
								
								Na placu Colón, otoczonym ulicami Arturo Prat, José de San MartÃn, Antonio José de Sucre i Jorge Washington, znajduje siÄ™ wieża zegarowa, która jest także pomnikiem historycznym od 1986 roku. Emuluje ona ksztaÅ‚tem dzwonnicÄ™ PaÅ‚acu Westminsterskiego w Londynie, siedzibÄ™ Parlamentu Zjednoczonego Królestwa. ZostaÅ‚a otwarta 17 wrzeÅ›nia 1911 roku, chociaż materiaÅ‚ do jej montażu przybyÅ‚ rok wczeÅ›niej. Ze wzglÄ™du na zÅ‚ożoność systemu zegarowego, zatrudniono Raymundo Allende, urzÄ™dnika firmy kolejowej Antofagasta Railways, który w koÅ„cu skomponowaÅ‚ zegar, aby wieżę mogÅ‚a być zbudowana.
 Jest to dar brytyjskiej kolonii dla miasta Antofagasta, w ramach obchodów stulecia republiki w 1910 roku. Chociaż data ustanowienia 18 września 1810 roku jest datą obchodów niepodległości. To wydarzenie odpowiadało na powstanie pierwszej krajowej rady rządzącej Chile, uważanej za pierwszy kamień milowy emancypacji od hiszpańskiej korony. Ta rada rządząca została utworzona w odpowiedzi na aresztowanie króla Ferdynanda VII w 1808 roku, w ramach okupacji napoleońskiej Półwyspu Iberyjskiego. Była to zatem początkowo manifestacja wierności koronie, a nie manifestacja niepodległości.
 Jednak idee oświeceniowe i republikańskie, których liderzy kreolscy kultywowali w swoim europejskim wykształceniu, kształtowały ducha niepodległości. Tak więc podczas rządów José Miguela Carrery powstał Instytut Narodowy, Biblioteka Narodowa, Aurora Chile, pierwsza Konstytucja i pierwsze narodowe emblematy, wszystkie instytucje i symbole, które ugruntowały ducha samostanowienia i narodowe fundamenty.
 Po odsuniÄ™ciu Ferdynanda VII od tronu hiszpaÅ„skiego korona odpowiedziaÅ‚a w koloniach amerykaÅ„skich ofensywami wojskowymi, które w przypadku Chile, po intensywnych walkach miÄ™dzy rojalistami a patriotami, doprowadziÅ‚y do przywrócenia monarchicznego porzÄ…dku, pod kierownictwem Mariano Osorio i Casimiro Marcó de la Pont. Wygnani O’Higgins i Carrera do Argentyny, pierwsi poÅ›wiÄ™cili siÄ™ formowaniu armii wyzwoleÅ„czej z José de San MartÃn. W kraju niepodlegÅ‚ość utrzymywana byÅ‚a dziÄ™ki akcjom partyzanckim Manuela RodrÃgueza i bandyty José Miguela Neiry.
 W 1817 roku armia wyzwoleÅ„cza San MartÃna i O'Higginsa przekroczyÅ‚a Å‚aÅ„cuch górski, pokonujÄ…c rojalistów w Chacabuco i Maipú. Konsolidacja patriotycznego zwyciÄ™stwa nastÄ…piÅ‚a podpisaniem aktu niepodlegÅ‚oÅ›ci 12 lutego 1818 roku. OryginaÅ‚ tego dokumentu zostaÅ‚ zniszczony podczas bombardowania i szturmu na paÅ‚ac La Moneda 11 wrzeÅ›nia 1973 roku, w wojskowym zamachu, który obaliÅ‚ konstytucyjny rzÄ…d Salvadora Allende.